شیشه دوش سکوریت در مقایسه با شیشه معمولی چگونه ضربه را تحمل می کند؟

شیشه سکوریت از طریق یک عملیات حرارتی کنترل شده پردازش می شود که استحکام و ویژگی های ایمنی آن را افزایش می دهد. در اینجا نحوه تأثیر فرآیند تلطیف بر مقاومت ضربه ای آن آمده است:

فرآیند تولید: شیشه سکوریت شده به عنوان شیشه آنیل شده شروع می شود که به تدریج برای کاهش تنش های داخلی خنک می شود. برای گرم کردن شیشه، آن را تا دمای بالا در حدود 600-700 درجه سانتیگراد گرم می کنند و سپس با استفاده از جت های هوا به سرعت خنک می شوند. این خنک‌سازی سریع یک لایه سطحی فشاری قوی ایجاد می‌کند و در عین حال تنش‌های کششی را در فضای داخلی ایجاد می‌کند.

مقاومت در برابر ضربه: فرآیند تمپر باعث می شود که شیشه سکوریت به طور قابل توجهی قوی تر از شیشه معمولی با همان ضخامت باشد. هنگامی که شیشه سکوریت با نیرویی برخورد می کند، لایه سطحی فشاری و کششی داخلی باعث می شود که به قطعات کوچک و نسبتاً بی ضرر تبدیل شود. این قطعات که به «تاس» یا «مکعب» معروف هستند، لبه‌های صافی دارند و در مقایسه با خرده‌های تیز، خطر آسیب جدی را کاهش می‌دهند.

استحکام: شیشه سکوریت شده معمولاً 4 تا 5 برابر قوی تر از شیشه آنیل شده است. این استحکام افزایش یافته به آن اجازه می دهد تا در برابر ضربات و نیروهای خارجی بالاتر بدون شکستن یا خرد شدن به قطعات بزرگ و خطرناک مقاومت کند. این ویژگی در محیط‌هایی مانند دوش‌ها، که در آن اثرات تصادفی در طول استفاده روزانه رخ می‌دهد، بسیار مهم است.

استانداردهای ایمنی: شیشه های سکوریت مورد استفاده در محفظه های دوش و درها باید با استانداردهای ایمنی مانند ANSI Z97.1 (موسسه استاندارد ملی آمریکا) یا EN 12150 (استاندارد اروپایی) مطابقت داشته باشند. این استانداردها تضمین می کند که شیشه الزامات خاصی را برای استحکام، تکه تکه شدن و مقاومت در برابر ضربه برآورده می کند و مشخصات ایمنی آن را بیشتر می کند.

کاربردها: به دلیل استحکام و ویژگی های ایمنی، شیشه سکوریت به طور گسترده در کاربردهای دوش استفاده می شود. این یک مانع امن در برابر پاشش آب ایجاد می کند و در عین حال خطر آسیب را در صورت شکستگی تصادفی به حداقل می رساند. قابلیت تکه تکه شدن آن به قطعات کوچک نیز پاکسازی را ساده کرده و خطرات احتمالی را کاهش می دهد.

شیشه معمولی:
شیشه معمولی یا آنیل شده در معرض فرآیند تلطیف قرار نمی گیرد. در اینجا نحوه مقایسه آن از نظر مقاومت در برابر ضربه آمده است:

ساخت: شیشه آنیل شده پس از تشکیل به آرامی خنک می شود و به تنش های داخلی اجازه می دهد به طور طبیعی از بین بروند. این فرآیند خنک‌سازی سطحی از فشار سطحی و کشش داخلی را به اندازه تمپر القا نمی‌کند.

واکنش ضربه ای: شیشه آنیل شده نسبت به شیشه سکوریت ضعیف تر است. وقتی می‌شکند، معمولاً به قطعات بزرگ و تیز می‌شکند که می‌تواند باعث آسیب جدی شود. این خرده‌ها می‌توانند خطرناک باشند، مخصوصاً در محیط‌هایی مانند دوش که در آن کاربران پابرهنه هستند و در مجاورت شیشه قرار دارند.

استحکام: شیشه آنیل شده در برابر نیروهای ضربه و فشارهای خارجی مقاومت کمتری دارد. استحکام کمتر آن باعث می شود که در هنگام ضربه، به ویژه در هنگام قرار گرفتن در معرض نیروهای ناگهانی یا متمرکز، مستعد شکستگی شود.

شیشه دوش آبدیده مقاومت در برابر ضربه و ایمنی بالاتری نسبت به شیشه های معمولی آنیل شده ارائه می دهد. فرآیند تمپر کردن شیشه را محکم می‌کند و در شرایط استفاده معمولی باعث دوام بیشتر و کمتر شکستگی آن می‌شود. اگر شکستگی اتفاق بیفتد، شیشه سکوریت شده به قطعات کوچک و بی ضرر می شکند و خطر آسیب را به حداقل می رساند. این ویژگی‌ها، شیشه‌های سکوریت را به گزینه‌ای ارجح برای کابین دوش و درها تبدیل می‌کند که هم ایمنی و هم دوام را در استفاده روزانه تضمین می‌کند.